Geschiedenis Rifmijnen van het Spaanse protectoraat tot nu

De exploitatie van de mijnen werd in 1984 gestaakt. Marokko wil de activiteit in deze mijnen opnieuw opstarten, om te concurreren met de Algerijnse mijnen van Gara Djebilet, meldt El Debate. De krant voegt eraan toe dat daar meer dan 35 miljoen ton ijzer kan worden gewonnen. De Rifmijnen dateren van de Spaanse aanwezigheid in Marokko in de XXᵉ eeuw en vormden op dat moment de grootste bron van rijkdom van het koninkrijk.

Lees ook: Marokko heropent ijzermijnen in Nador

De Rifmijnen werden uitgebaat door Spaanse, Duitse en Franse bedrijven. Voor de mijnbouw waren spoorwegen nodig om de ertsen naar de haven van Melilla te vervoeren, waar in 1926 een groot laadperron werd gebouwd waar de wagons direct ingescheept en gelost konden worden. Gedurende deze jaren werd de regio Melilla beheerd door El Roghi, die over een grote gewapende groep beschikte. De mijnbouwondernemingen sloten noodgedwongen een contract met deze groep om de veiligheid van de mijnen te garanderen. De inwoners vonden dat ze betaald moesten worden voor de exploitatie van de mijnen op hun grondgebied. Ze kwamen in opstand en vielen de aanleg van de spoorweg aan, waarbij arbeiders en soldaten werden gedood.

De Spanjaarden trokken het Marokkaanse grondgebied binnen om de orde te herstellen, wat de aanleiding was voor de oorlog van 1909, die duurde tot 1913. Daarna kregen verschillende bedrijven concessies om de mijnen uit te ontginnen. De belangrijkste was de Spaanse Compagnie van de Rifmijnen (CEMR), die een grote basis bouwde in Iksane, in de regio Guelaya, waar de Spaanse mijnwerkers en de handelaren woonden. Daarnaast was er de Compagnie Nord-Africaine, waarin Frans kapitaal participeerde en de naamloze vennootschappen Setolazar en La Alicantina. Uiteindelijk bleef CCRE over als enige mijnbouwonderneming en had ook het monopolie op het vervoer van de mijnen naar de haven.

Lees ook: Ijzermijn Gara Djebilet: Algerije provoceert Marokko opnieuw

De afzettingen leverden ijzer voor de soldaten van de Burgeroorlog en van de Tweede Wereldoorlog. Er werkten meer dan 7000 mensen en er werd meer dan veertig miljoen ton erts gewonnen. Na de onafhankelijkheid van Marokko in 1956, zette de CEMR de exploitatie nog voort tot 1968. Op dat moment werd de Société d’exploitation des mines du Rif (SEFERIF) opgericht, om het erts te winnen en de Société anonyme Expéditions et transports du Rif om het naar de haven van Melilla te vervoeren. De mijnen werden in 1984 gesloten en geleidelijk ontmanteld. Nu zullen de ertsen worden vervoerd naar de haven van Beni Ensar, om bij te dragen aan de ontwikkeling de provincie Nador.