Toerisme Noord Marokko herstelt voorzichtig

Toeristen herontdekken met enthousiasme de stranden van Tanger, die er nu ook veel netter uitzien. De autoriteiten hebben van de lockdown omwille van gezondheidsredenen gebruik gemaakt om verbeteringen aan te brengen. Zo is het zand schoner geworden, het water helderder en zijn er nieuwe faciliteiten met douches geïnstalleerd, aldus L’Economiste. Er zijn ook werkzaamheden uitgevoerd ter verfraaiing van de kustlijn, hoofdzakelijk in de Marina, waar de werken af zijn en zelfs werden uitgebreid tot in Ghandouri.

Lees ook: Al Hoceima: toeristische investeringen nemen toe ondanks corona

De trend die zich aftekende in 2020 heeft zich dit zomerseizoen verdergezet. De stranden van M’diq, Fnideq en Martil, waarvoor er vorig jaar geen gezondheidsbeperkingen golden, hebben ook nu te kampen met dezelfde grote drukte als vorig jaar. Hetzelfde geldt voor de kiezelstranden van Oued Laou en Stehat, waar het sinds het begin van het seizoen ook erg druk is.

Door de versoepeling van de reisbeperkingen kiezen veel toeristen uit het centrum, vooral uit Casablanca en Rabat, ervoor om hun zomervakantie aan de noordelijke stranden door te brengen. De komst van de Marokkaanse diaspora heeft de toeristische sector in de regio, met name in Tanger, ook gestimuleerd. Maar de hervatting van de activiteiten is schuchter voor hotels, die niet profiteren van de toevloed van bezoekers. Volgens een promotor geven deze de voorkeur aan appartementen boven hotels.

Lees ook: Hotels in Noord Marokko boeken succes ondanks corona

De verhuur van gemeubileerde appartementen blijkt deze zomer inderdaad een winstgevende activiteit te zijn, vooral in de steden Martil en M’diq. De prijzen per nacht zijn echter met meer dan 50% gestegen, tot 500 à 1000 dirham voor eenpersoonskamers. Sommige inwoners van M’diq verhuren hun appartementen tijdens het zomerseizoen en verhuizen tot aan het einde van de vakantieperiode naar Tetouan. Deze praktijk heeft een negatief effect op de plaatselijke economie, aangezien de betrokken gemeenten op die manier verstoken blijven van belangrijke inkomsten die zij nodig hebben voor hun ontwikkeling.