Amir Bachrouri: "In Marokko ben ik gewoon een Belg"

Na afloop van een boekpresentatie ging Bachrouri met een goede vriendin naar de kantine voor een nagesprek. Daar sprak iemand hen aan met de vraag wat hen had gemotiveerd om de boekvoorstelling bij te wonen. "Omdat het thema ’identiteit’ boeiend is voor Vlamingen als wij. En om onze culturele geest te voeden", antwoordde de vriendin. Haar antwoord bleek de man te verwarren. "Ho, maar, wacht, hoe, Vlamingen? Jullie hebben toch een kleur? Jullie komen toch uit Marokko?", antwoordde hij.

Lees ook: Vlaamse jeugdraadvoorzitter Amir: "Haatreacties wegen op mentaal welzijn"

Bachrouri en zijn goede vriendin werden natuurlijk niet voor het eerst geconfronteerd met dit soort opmerking. "Vlamingen met Marokkaanse roots, jazeker", antwoordden ze spontaan. "Het is niet omdat de wortels van je ouders in een vreemd land zitten, dat ook de vruchten van de kinderen zich daar bevinden", schrijft Bachrouri in Knack. "Het is zeer bevreemdend wanneer mensen je in een hoek dringen en in feite verwachten dat je een keuze maakt tussen twee aspecten van je identiteit. En er is ook geen juist antwoord. Zit je op de Vlaamse stoel, dan riskeer je door biculturele mensen uitgemaakt te worden voor bounty. En als je op de Marokkaanse stoel gaat zitten, is je integratie mislukt. Het is nooit goed", schrijft hij.

Ironisch genoeg hoeft hij in Marokko die moeilijke keuze nooit te maken. Daar is hij gewoon ’le belge’. "De verwenden der aarde die in de zomer met hun veren komen pronken. Net daarom wilden mijn vriendin en ik duidelijk maken dat we onze roots niet verloochenden, maar dat het een eerbetoon was aan onze meerlagige identiteit. Omdat we niet het ene of het andere zijn. Omdat vijftig tinten grijs ook sexy kunnen zijn".

Lees ook: Jeugdraad-voorzitter Amir Bachrouri nam een vliegende start

Maar Bachrouri leeft niet in Marokko, hij gaat er enkel op vakantie. "Breng ons geblinddoekt naar Marokko, drop ons ergens in een dorp en niemand ziet ons waarschijnlijk ooit terug. De enige weg die we kennen is die van de Scheldekaaien over de Meir naar het smoutebollenkraam op de Sinksenfoor. Dat is onze Stad, ons land. Oók ons land", aldus Bachrouri.