Wanorde is koning in Rabat

De Marokkaanse hoofdstad, waarvan de architectonische schatten zoals de "Galeries Lafayette", al lang zijn vervangen door gigantische gebouwen, herinneren enkel de boulevards Mohammed V en Allal Ben Abdallah, de zetel van de Bank van Marokko, het postkantoor, het Parlement en het treinstation eraan dat Rabat ooit werd ontworpen om de administratieve hoofdstad van het land te zijn.

Speculatie woedt in de stad. Lokale verkozenen, waarvan sommige zo goed als analfabeet zijn, zijn er enkel om hun eigen belangen te dienen in een stad waar corruptie wijdverbreid is. Zo betalen straatverkopers bijvoorbeeld een fortuin aan sommige ambtenaren om vreedzaam te kunnen werken in de Marokkaanse hoofdstad.

Ook de stedelijke ontwikkelingsplannen van de stad zijn een ramp. Hele wijken werden gebouwd zonder groene ruimtes of speeltuinen voor kinderen. Een aantal van de grootste lanen staan vol afval.

De gemeente Rabat, op de rand van faillissement, is niet in staat haar miljard dirham schulden, hoofdzakelijk aan Redal, Rabat tram en het busstation Al Kamra, terug te betalen.

Sommige buitenlandse ambassades in Rabat, met inbegrip van die van de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland en Italië, verbieden de toegang tot omliggende straten om "veiligheidsredenen". Niet enkel is dit illegaal, maar het geeft ook het idee dat de stad Rabat permanent bedreigd wordt door terrorisme.

Maar ook daar stopt het nog niet bij. In Rabat, waar volksvertegenwoordigers over een enorme budget beschikken, namelijk 5 miljoen dirham voor telefoonkosten en bijna evenveel voor airconditioning en kantoormeubilair, gaan nog eens 7,5 miljoen dirham naar dienstwagens, en belanden honderden miljoenen per jaar op rekeningen van verenigingen opgericht door "activisten-verkozenen".