Tarik Khbabez belooft rematch met Rico Verhoeven

De 28-jarige vechter staat bekend om zijn harde stoten, maar daarbuiten blijkt hij een zeer bescheiden man te zijn. Hij runt een sportschool in Den Haag, is de jonge vader van twee kinderen, volgt een opleiding als brandweerman en helpt in zijn vrije tijd probleemjongeren uit kwetsbare wijken. "Voor veel jongens ben ik een voorbeeld, dus van mij nemen ze sneller iets aan dan van een ander," zegt hij in het AD.

Tarik vocht in het verleden vooral bij ONE Championship, de Aziatische tegenhanger van Glory. Daar had hij iedereen verslagen, waardoor de overstap naar Glory hem heel natuurlijk leek. Aanvankelijk zou hij na het afhaken van Jamal Ben Saddik een op een tegen Verhoeven vechten, maar dat wilde Rico volgens de Haagse Tarik niet. Hij won in de eerste wedstrijd van het viermanstoernooi overtuigend van Levi Rigters, maar raakte tijdens dat gevecht geblesseerd aan zijn rechterhand, waaraan hij eerder geopereerd was.

Door die blessure moest Khbabez na één ronde tegen Verhoeven de wedstrijd stoppen. "Waarom ik toch de ring in ben gestapt? Vanwege mijn vechtershart. Ik had wel last, maar niet zoveel dat ik niet kon vechten dacht ik. Maar toen sloeg ik op zijn elleboog, en knakte er iets. Ik heb nog overwogen om door te gaan, maar mijn hand liet dat niet toe. Ik had het liefst één tegen één gehad. Dat was mij ook beloofd". Hij belooft dat er ooit nog een rematch met Rico komt. "Als hij dan nog kampioen is."

Tarik groeide op in Den Haag in een gezin met zes kinderen en begon met kickboksen op 8-jarige leeftijd. "Ik kon het niet hebben als iemand sterker was. Ik moest die dan verslaan. Daarom ging ik op een kickboksschool". Maar het gezin ging vooral na de scheiding van zijn ouders door zwaar weer. "Mijn moeder heeft het altijd heel moeilijk gehad. Ik had ook geen geld om de contributie te betalen." Twee jaar later begon hij bij TB Den Haag, waar hij uiteindelijk ook zijn eerste wedstrijd speelde.

Bij TB Den Haag leerde hij ook zijn huidige trainer Maikel Polanen kennen en inmiddels traint Tarik al zo’n zeven jaar in de club die de trainer in Den Haag opende. Het is ook hier dat Tarik naam maakte. De komende maanden wil hij zijn brandweeropleiding afronden en een nieuwe ingreep aan zijn hand laten uitvoeren. Daarna wil hij weer snel de ring in. "Ik ben er trots op dat ik de naam van Den Haag hoog kan houden. Ik hoop een voorbeeld te zijn voor andere jongens hier. Ik ben het bewijs dat je ondanks veel tegenslagen toch ver kan komen."