Sittardse Barka weigerde gearrangeerd huwelijk: "Ik moest vluchten"

Toen de 15-jarige Barka thuiskwam van school en in de gang tassen vol cadeaus zag staan, wist ze direct wat er aan de hand was. Tijdens haar vakanties in Marokko had ze de signalen al vaker gezien: cadeaus voor de hele familie betekenden dat er een huwelijkskandidaat was. Toen haar moeder haar vroeg om zich op te frissen, wist ze het zeker. In plaats van naar boven te gaan, liep ze direct de woonkamer in. Daar zat haar vader met een man van in de dertig. Vastberaden keek ze hem aan en zei: "U kunt wel weer gaan. Hier valt niks te halen." Haar vader werd woedend, maar ze hield voet bij stuk: "Nee. Ik ga niet mee met deze man. Ik ga niet trouwen. En als u dat niet accepteert, dan vindt u maar een andere dochter." De man vertrok.

Lees ook: Marokkaanse sleept ouders voor de rechter na dwanghuwelijk

Haar vader verweet haar moeder de gevolgen van haar "vrije opvoeding", en de sfeer in huis werd onhoudbaar. Barka wist dat er nog meer mannen zouden komen en dat haar toekomst verhandeld zou worden aan de hoogste bieder. Ze had eerder met haar moeder in blijf-van-mijn-lijfhuizen gezeten, en ze kende de cyclus van geweld. Haar moeder was zelf op haar elfde uitgehuwelijkt en getrouwd. Toen de spanning in huis ondraaglijk werd, besloot Barka weg te lopen. Ze wist dat ze alles achterliet, maar het voelde als verraad aan zichzelf om te blijven. Ze zocht haar toevlucht in een opvangcentrum in Sittard en begon aan een traject om zelfstandig te worden.

Na een paar weken kreeg ze een eigen kamer in Valkenburg en leerde ze stapsgewijs voor zichzelf te zorgen. Hoewel het zwaar en soms eenzaam was, gaf het haar kracht om te weten dat dit haar eigen keuze was. Kort daarna scheidden haar ouders, en haar moeder nam eindelijk ook de moedige beslissing om voor zichzelf te kiezen. De twee hielden contact, maar Barka ging nooit meer terug naar huis. Jaren later, bij de begrafenis van haar moeder in Marokko, zag ze haar vader na meer dan twintig jaar terug. Hij was ziek en kon niet meer spreken. Door de traan die over zijn wang rolde, wist ze dat hij spijt had. Ze vergaf haar ouders, want ze deden enkel wat hen was aangeleerd door eeuwenoude tradities.

Op 19-jarige leeftijd verhuisde Barka naar Amsterdam. "Ik moest mezelf opnieuw opvoeden. Ik moest leren waar mijn grenzen lagen. Soms denk ik: het is nog een wonder dat ik zo goed terecht ben gekomen." Ze maakte verkeerde keuzes in de liefde, omdat ze geen goed voorbeeld had gehad van hoe een liefdevolle relatie eruitziet. Toen ze eenmaal een goede man vond, maakte de stabiliteit haar onrustig en beëindigde ze de relatie, omdat ze gewend was aan conflict.

Lees ook: Marokkaanse Belg veroordeeld voor verkrachting en dwanghuwelijk

Op 32-jarige leeftijd vond Barka haar roeping in social work. Haar eigen ervaringen hielpen haar om jongeren zonder oordeel te begeleiden. Tijdens de coronaperiode begon ze haar eigen bedrijf, AzZaCare Coaching, vernoemd naar haar moeder Azza. Ze coacht vrouwen op het gebied van zelfvertrouwen, zelfliefde en zelfkritiek. In 2021 besloot ze een sabbatjaar te nemen en verhuisde ze naar Mexico. Anderhalf jaar later verhuisde ze naar Bulgarije om dichter bij haar werk in Nederland te zijn. Vanuit Sofia, met uitzicht op het Vitosha-gebergte, is ze een gelukkig mens. Ze wandelt elke ochtend en voelt dankbaarheid voor haar verleden, omdat het haar heeft gemaakt tot wie ze nu is. "Mijn verhaal is niet dat van een slachtoffer, maar van iemand die opstond en koos voor zichzelf. Dat probeer ik over te dragen: je kunt altijd opnieuw kiezen en je leven leiden zoals jij dat wilt," concludeert ze in een lang interview met RTL.