Oeroude geheimen herschrijven geschiedenis Noord-Marokko

Recente studies bieden een veel preciezere datering van de vindplaatsen dan eerdere opgravingen uit de jaren ’50 en ’60. De ontdekking van woonplaatsen bij Oued Laou vult de kennis over de begraafplaatsen bij Tanger perfect aan. Deze doorbraak toont een onverwacht hoge dichtheid van megalithische graven, daterend tot wel 2100 v.Chr., die opvallend veel lijken op structuren aan de overkant van de Straat van Gibraltar. Dit suggereert intensieve contacten en mogelijk zelfs dezelfde bevolkingsgroepen aan beide zijden.

Lees ook: Unieke archeologische vondst gestolen in Marokko

De verklaring voor deze sterke culturele band ligt in de evolutie van navigatietechnieken. Waar men voorheen beperkt was tot kustvaart, maakten grotere boten en astronomische kennis rond 2400 v.Chr. overzeese reizen mogelijk. Naast de graven zijn er ook unieke, naturalistisch vormgegeven rotsschilderingen ontdekt, de eerste in dit deel van Marokko. Deze kunstwerken, mogelijk daterend van 7000 tot 12000 v.Chr., kunnen cruciale inzichten bieden in de identiteit en religieuze overtuigingen van deze vroege gemeenschappen.

De opgravingen brachten ook exotische voorwerpen aan het licht, zoals Cyprische keramiekfragmenten (4500 km verderop). Dit bewijst dat de inheemse bevolking van Noord-Marokko actief deelnam aan uitgebreide mediterrane handelsnetwerken, wat in strijd is met het koloniale beeld van een gemarginaliseerde regio. Een ander imposant monument, de Cromlech van M’zora bij Asilah, een cirkel van menhirs van ruim 60 meter diameter, versterkt dit idee. Dit bouwwerk, daterend tussen 1500 en 1800 v.Chr., herdenkt mogelijk een astronomische gebeurtenis, zoals de verschijning van een komeet.

Lees ook: Prehistorische necropolen ontdekt in Tanger

De historische betekenis van deze monumenten werd echter lange tijd genegeerd; Franse archeologen schreven de creatie ervan ten onrechte toe aan Europese invloeden. De huidige archeologie, ondersteund door DNA-analyse van gevonden skeletten, spreekt dit soort stereotiepe koloniale denkbeelden tegen. Recent DNA-onderzoek van Harvard toont bijvoorbeeld aan dat zogenaamde "Fenicische" steden als Carthago en Lixus voornamelijk inheemse wortels hadden, en dat de Feniciërs vooral handel dreven. Deze herinterpretatie bevestigt de diepgang en rijkdom van de inheemse culturen in de Maghreb.