Auto-industrie: het Marokkaanse wonder

Volgens een recent artikel in Les Échos heeft Marokko zich in rap tempo ontpopt tot een "autoparadijs". Deze indrukwekkende transformatie is te danken aan een combinatie van factoren: lage arbeidskosten, een gunstige geografische ligging dicht bij Europa, politieke stabiliteit en een minimumloon van ongeveer 300 euro per maand. Cruciaal was ook een effectieve strategie die resulteerde in een productiestijging van oorspronkelijk 30.000 Renault voertuigen geassembleerd met geïmporteerde onderdelen in Casablanca, tot 600.000 voertuigen uit de fabrieken van Tanger, Kenitra en Rabat, waarvan 65% van de onderdelen lokaal wordt geproduceerd.

Lees ook: Marokko krijgt eerste testcentrum voor autoprototypes in Afrika

Het begon allemaal met de bouw in 2007 van de Renault-fabriek in Tanger. Marokko bood aantrekkelijke voorwaarden om de Franse autogigant te overtuigen, zoals het verschaffen van het nodige land en het deelnemen aan de initiële investering. Deze inspanningen hebben hun vruchten afgeworpen: vorig jaar produceerde de fabriek ongeveer 255.000 Dacia-voertuigen, waarvan 90% bestemd was voor export naar West-Europa. "Ik heb nog nooit zo’n snelle groei van een fabriek gezien," zegt Christophe Dridi, hoofd van de Global Access-serie.

Lees ook: Leoni investeert ruim 932 miljoen dirham in Marokkaanse auto-industrie

Niet alleen Renault heeft zijn weg naar Marokko gevonden. Stellantis opende in 2019 een fabriek in Kenitra, met een geplande productie van 150.000 Peugeot 208’s dit jaar en nog eens 30.000 Citroën AMI’s. De hoogwaardige arbeidskrachten vormen een belangrijke troef voor het koninkrijk. Patrick Dupoux van het Boston Consulting Group bevestigt dat: "De overheid dekt het merendeel van de opleidingskosten, die worden georganiseerd door bedrijven. Dit zorgt voor uitstekend opgeleide technici en ingenieurs." Marokko heeft nu nog grotere ambities en is begonnen met het aantrekken van gigafabrieken voor batterijen.