5 januari 2021 - 10:00 - Marokkanen in het buitenland
Schrijver Asis Aynan dook voor zijn nieuw boek in de geschiedenis van zijn familie en onderzocht zijn ‘Marokkaanse’ identiteit. In het boek "Eén erwt maakt nog geen snert", schrijft hij over de vele misverstanden over Marokkaanse migranten en zijn eigen familie die totaal getraumatiseerd is.
Asis Aynan zegt dat het gangbare beeld van Marokkaanse migratie niet klopt. In Trouw vertelt hij dat het woord Marokkaans hun afkomst al niet correct dekt. "Mijn ouders waren Riffijns, ze spraken Berbers, oftewel Tamazight. Maar in Nederland wist niemand wat dat was, toen de gastarbeiders in de jaren zestig kwamen. Ze zijn nooit als Riffijnen behandeld maar altijd als een soort Arabieren. De onwetendheid was enorm. Ik ben als kind heel ‘Marokkaans’ gehouden door de Nederlandse staat. Zo kreeg ik Marokkaanse les op de basisschool, die op mijn familie na compleet autochtoon was. Eens per week werd ik tijdens rekenen uit de klas gehaald en kwam er een meneer op school die mij en mijn broer in een apart lokaaltje ging onderwijzen. En wel Arabisch, omdat koning Hassan II van Marokko had besloten dat dit de taal van het land zou worden."
Hij ergert zich ook aan het heersende beeld van de gezellige gastarbeider, omdat die generatie juist naar Nederland kwam om te vluchten van de onderdrukking. "Ik had, als veel Nederlanders, ook lange tijd het beeld van die ‘gezellige gastarbeiders’. Ze komen aan op Schiphol, broeken met wijde pijpen, in je verbeelding begint ‘Saturday Night Fever’ te spelen. De John Travolta’s van de Middellandse Zee. Maar zo was het niet. Er werd iets geformaliseerd. Maar ze kwamen niet omdat ‘wij’ ze uitgenodigden en ze hadden ook niet de intentie om terug te gaan. Dat is me wel verteld door mijn leraren op de lagere school – dat we zouden teruggaan. Die stemming, dat hoort helemaal bij het paradigma ‘gastarbeider’. En later klonk dan de verbaasde vraag: ‘Hoe kan het nu mis zijn gegaan met die mannen?’ Ja hallo, het was al mis toen ze aankwamen. In geen enkel boek van de migratiewetenschappers heb ik over die achtergrond van oorlog gelezen. Echt bizar."
Veel van de geschiedenis van Marokko is volgens hem vergeten, het gaat alleen over leuke culturele zaken zoals muziek en gerechten. Tijdens het schrijven van zijn boek kwam hij tot de ontdekking dat hij uit een totaal getraumatiseerde familie komt met een oma die tijdens de Rifoorlog vijf broers en zussen heeft verloren. "Mijn vaders opa is doodgeschoten in de oorlog. Zelf moest mijn vader voor zijn twintigste al de begrafenissen van zes broers en zussen meemaken; de oudste was zestien. Dus nee, daar in dat huis in Haarlem, daar zat niet gewoon een gastarbeider. Mijn vader leek altijd zo zwaar op de hand, zo geforceerd streng en gedisciplineerd. Nu denk ik: hij probeerde de demonen uit het verleden in toom te houden. En ik weet nog maar een klein deel van het verhaal."
Volgens hem heeft er veel verdringing plaatsgevonden bij die families. Ook angst en schaamte zorgen ervoor dat het moeilijk is om dit verleden bespreekbaar te maken.
Deal in de maak na verkrachting op jetsetfeest in Casablanca?
Vlucht Casablanca-Brussel maakt onverwachte tussenlanding om technici af te zetten
Marokkaanse actrice Fadwa Taleb getrouwd (video)
Celstraf voor brandstichting in bos Al Hoceima
Prinses Lalla Zoubaida overleden (video)
Fatiha Mejjati, "Zwarte Weduwe van Al-Qaeda" én inspiratie voor film "Rabia"
De harde realiteit van Marokkanen in Nederland
Geld Marokkaanse diaspora boost banken, maar niet de economie
Marokkaanse diaspora levert grote bijdrage, maar voelt zich uitgesloten
Marokko zoekt naar talent bij Marokkaanse diaspora
Tarifa-Tanger: elektrische veerboten voor Marokkaanse diaspora
Marokkanen in buitenland moeten rechtsomkeer maken
"Ik heb de koning geschreven om niet op straat te belanden": noodkreet Marokkaans gezin in Antwerpen
Overheidssteun voor woning populair bij Marokkaanse diaspora