Pokémon in het ziekenhuis? Marokkaanse arts breekt door met unieke game

Het unieke project combineert entertainment met leren om complexe medische concepten op een interactieve manier over te brengen. Gebruikers leren spelenderwijs diagnoses stellen, röntgenfoto’s interpreteren en handelen in noodsituaties. Ook communicatievaardigheden met patiënten worden getraind.

Lees ook: Marokkaan knalt met energie-uitvinding in Turkije

Munir Mohamed Mimun werd geboren in Málaga, maar bezocht als kind jaarlijks zijn familie in Melilla. Na een omweg via een opleiding pathologische anatomie, waar hij op jonge leeftijd dissecties uitvoerde, kon hij alsnog geneeskunde studeren in Málaga. Vervolgens specialiseerde hij zich in interne geneeskunde in Barcelona. Het idee voor de game ontstond toen hij merkte dat veel studenten moeite hadden met medische theorie.

De ontwikkeling van de game kreeg een impuls toen Munir door een schouderblessure thuis zat. Met één hand programmeerde hij intensief aan de eerste versie, geïnspireerd door de graphics van klassieke Pokémon-games. Spelers bewegen zich door een virtuele spoedeisende hulp en komen realistische medische scenario’s tegen, zoals hartaanvallen en hartfalen. Ook het leren omgaan met patiënten en hun families is een belangrijk aspect.

Volgens Munir is de menselijke kant van de geneeskunde essentieel. De game is ontworpen om verder uitgebreid te worden met andere medische specialismen en zelfs virtuele ambulance-ervaringen. Hoewel primair bedoeld voor studenten en professionals in de gezondheidszorg, kan iedereen de game spelen om een beter inzicht in de medische wereld te krijgen. Het is echter geen vervanging voor echte medische beslissingen.

Lees ook: Marokkaan is beste Arabische uitvinder

Momenteel werkt Monir aan de lancering van de game via een online platform. Hij hoopt dat ziekenhuizen en onderwijsinstellingen de game als leermiddel zullen omarmen. Er zijn al contacten met Spaanse organisaties en hij hoopt dat zijn creatie ook in Melilla gebruikt zal worden, een stad waar hij warme banden mee onderhoudt. Munir Mohamed Mimun is dankbaar voor de steun van zijn ouders die zijn studie en project mogelijk maakten. Zijn deelname aan het Europese congres en het winnen van de prijs voelde onwerkelijk, maar de erkenning van zijn werk en het trotse gevoel van zijn ouders beschouwt hij als zijn grootste succes.