Oorlog in Israël stimuleert terugkeer naar Marokko

De 39-jarige Neta Hazan, wiens vader Marokko op jonge leeftijd verliet, is een van de voorbeelden. Ze heeft inmiddels een Marokkaanse identiteitskaart verkregen en vertelt enthousiast over haar terugkeer: "Ik heb altijd geweten dat ik op een dag naar Marokko moest. Het is mijn cultuur, mijn taal, mijn gewoontes." Neta ontdekte in 2016 de ouderlijke woning in Fez en keerde later met haar familie terug naar Rabat, tot de coronacrisis haar tijdelijk dwong naar Israël te gaan. Nu is ze, na een moeilijke periode, vastbesloten om definitief terug te keren.

Lees ook: Israëliërs massaal terug naar Marokko

Een andere terugkeerder is de 41-jarige Chen Elmaliach, die twee jaar geleden verhuisde en ook het Marokkaans staatsburgerschap heeft aangevraagd. "Voor Marokkanen ben je eerst Marokkaan, of je nu joods of moslim bent," legt ze uit. "De geur, de kleuren, de taal, de melodie – alles in Marokko zit in mijn DNA." Zowel Hazan als Elmaliach vertegenwoordigen een diverse groep Israëliërs in de dertig en veertig, van acteurs en academici tot zakenmensen, die Marokko als hun nieuwe thuis zien.

Lees ook: Israëlische onderzoekers ongewenst in Marokko

De trend van remigratie begon al vóór de Abraham-akkoorden in 2020. Tussen 2018 en 2020 was er sprake van een juridische maas in de wet die criminelen en mensen in scheidingsprocedures de kans gaf om naar Marokko te vluchten en zo gevangenisstraf te ontlopen. Deze mogelijkheid, die werd misbruikt via het verkrijgen van Hebreeuwse documenten die Marokkaanse afkomst aantoonden, is na de Abraham-akkoorden en de ontmanteling van een crimineel netwerk aangescherpt. Criminelen worden nu uitgeleverd of in Marokko aangehouden.