4 november 2025 - 17:00 - Marokko
Het autonomieplan dat door Marokko is ingediend voor de Sahara, staat in de schijnwerpers van de internationale politiek. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties (op initiatief van de Verenigde Staten) beschouwt dit plan in een resolutie als de meest realistische en geloofwaardige optie voor een politieke oplossing van het decennia oude conflict tussen Rabat en het door Algerije gesteunde Front Polisario.
Het Koninkrijk Marokko diende het "Initiatief voor de onderhandeling over een autonomiestatuut" in april 2007 in bij de VN, als een compromisantwoord op de oproepen tot een "definitieve en wederzijds aanvaardbare" oplossing. Dit document (S/2007/206) definieert het volledige kader van de toekomstige autonome regio.
Lees ook: Grondwet op de schop voor Sahara: het plan van Marokko
Het plan voorziet in verregaande zelfbestuur door middel van gekozen instellingen. De tekst stelt dat de bevolking van de Sahara "zelf en democratisch hun zaken zal beheren door middel van wetgevende, uitvoerende en gerechtelijke organen met exclusieve bevoegdheden". Dit omvat de oprichting van een regionaal parlement, verkozen via een combinatie van verkiezingen door de Sahrawi-stammen en via rechtstreeks algemeen kiesrecht, met een nadruk op "passende vrouwelijke vertegenwoordiging".
Verder zal een regionale regeringsleider, verkozen door het Parlement en beëdigd door de Koning, de regering van de regio vormen en de Staat vertegenwoordigen. Onafhankelijke regionale rechtbanken, met een Hoger Regionaal Tribunaal, zullen rechtspreken "in alle onafhankelijkheid, in naam van de Koning". De bevoegdheden van de Autonome Regio van de Sahara zijn zeer uitgebreid, variërend van lokaal bestuur en regionale politie tot economische ontwikkeling, gezondheidszorg, onderwijs en de promotie van de Hassania-cultuur.
De financiering van deze instellingen is gewaarborgd via lokale belastingen, inkomsten uit de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen en nationale solidariteitsmechanismen. Tegelijkertijd blijven de inwoners van de regio vertegenwoordigd in nationale instellingen en participeren zij aan alle nationale verkiezingen. De meest cruciale soevereine bevoegdheden – zoals de vlag, het volkslied, de munt, de defensie, de buitenlandse betrekkingen en de religieuze bevoegdheden van de Koning als Commandeur der Gelovigen – blijven exclusief bij de Marokkaanse Staat.
Lees ook: Vijf dagen intense diplomatie Koning Mohammed VI cruciaal voor Sahara-resolutie VN
Alle regionale wetten en besluiten moeten in overeenstemming zijn met de Grondwet van het Koninkrijk, waarbij de universeel erkende mensenrechten worden gegarandeerd. Het autonomiestatuut wordt na onderhandeling aan een vrij referendum onderworpen en zal, als waarborg voor stabiliteit, via een grondwetsherziening in de nationale rechtsorde worden opgenomen. Het plan omvat tot slot een algemene amnestie en volledige re-integratie van gerepatrieerde personen, waarbij hun waardigheid en veiligheid worden beschermd. "Het Koninkrijk is van mening dat de dynamiek die door dit initiatief wordt gecreëerd een historische kans biedt om deze kwestie definitief te regelen," zo luidde de conclusie in 2007.
