4 november 2025 - 12:00 - Wereld
De 31-jarige Noureddine Fortli, een in Italië wonende Marokkaan, heeft zich ontpopt als een held door bij een ernstig verkeersongeluk vijftig scholieren uit een bus te redden. Zijn spontane en moedige daad in het Italiaanse Piavon di Oderzo heeft een golf van lof teweeggebracht, en mogelijk volgt er in de komende weken een onderscheiding.
Het ongeval vond afgelopen woensdag plaats en werd veroorzaakt door een frontale botsing tussen de bus met scholieren en een Hyundai Tucson, bestuurd door de 85-jarige Germano De Luca. De bejaarde man reed met een ongeldig rijbewijs en was het enige dodelijke slachtoffer. Noureddine, die sinds 2002 met zijn gezin in Ormelle woont en werkt bij Tonello Servizi, zag het zojuist gebeurde ongeluk en stopte onmiddellijk. "Ik ben uitgestapt. Bij mij waren er een andere automobilist (Sandro Gressani) en twee andere jongemannen," vertelde hij.
Lees ook: Heldhaftige Rotterdamse Tarik overmeestert gezochte dief in zijn zaak
Samen met de andere getuigen volgde Noureddine zijn instinct om de scholieren te redden. Ze zagen dat er een kleine brand onder de bus woedde en vreesden dat gelekte diesel tot een catastrofe zou leiden. "We dachten dat ze allemaal zouden sterven als de vlammen de brandstof zouden bereiken," legde Noureddine uit. Gelukkig had hij, door zijn werk met gasinstallaties, een brandblusser in zijn bestelwagen liggen. Hij gaf de blusser door aan een andere automobilist, die de vlammen wist te doven.
Terwijl de brand werd geblust, zaten de meeste scholieren nog vast in de bus. Ze waren angstig, in paniek en schreeuwden om hulp. "Wij hebben hen geholpen om één voor één de bus uit te komen," vertelt de dertiger. Noureddine bekende dat hij de dag erna last had van stijve spieren door de inspanning, maar dat hij zo geconcentreerd was op de redding dat hij nauwelijks merkte dat hij in de modder uitgleed.
Lees ook: Marokkaanse tiener sterft als held in Italië
Hoewel hij het overlijden van de 85-jarige bestuurder betreurde – "We zijn bij hem gekomen, maar we begrepen meteen dat er niets meer aan te doen was" – vond Noureddine zijn eigen actie vanzelfsprekend. Hij was bang dat zijn werkgever boos zou zijn vanwege het verlies van twee uur werktijd, maar bij aankomst op het werk werd hij enkel gefeliciteerd. "Er is niets bijzonders aan: we hebben gedaan wat we moesten doen," concludeerde hij bescheiden.
