El Rogui, de man die de Marokkaanse troon wilde en werd verslonden door leeuwen

De strijd om de troon begon na de dood van sultan Moulay Hassan in 1894. Zijn dertienjarige, karakterzwakke zoon Moulay Abdel Aziz werd erfgenaam, ten koste van de oudste zoon, Moulay Mohamed. De jonge sultan wilde het land moderniseren met een nieuw belastingstelsel, wat op verzet stuitte bij de Kabylische stammen.

Lees ook: Moulay Ismail, Marokkaanse Sultan met 1171 kinderen

In deze gespannen sfeer verscheen Jilali Ben Driss Zerhouni. Deze man, die aan de Universiteit Al-Qarawiyyin in Fez had gestudeerd, was eerder meer dan een jaar gevangen gezet. Na zijn vrijlating reisde hij door Algerije en Tunesië en keerde terug naar zijn geboortedorp. Op de rug van een ezel verkocht hij bezweringen, wat hem de bijnaam "Bou Hmara" opleverde. Al snel beweerde hij de oudere broer van de sultan te zijn en presenteerde hij zich als troonpretendent, bekend als El Rogui.

El Rogui begon Moulay Abdel Aziz aan te vallen vanuit Fez en overtuigde westelijke stammen om de belastinghervorming af te wijzen. Zijn beweging groeide uit tot een revolutionaire regering. Hij vestigde zich in Tetouan en financierde zijn luxueuze levensstijl door Spaanse investeerders mijnen en een spoorlijn aan te bieden.

Lees ook: Boabdil El Chico: de laatste Sultan van Al-Andalus

Zonder middelen om de rebellen van Beni Ouriaghel te verslaan, trok El Rogui zuidwaarts. Nadat Moulay Abdel Aziz in augustus 1908 de macht overdroeg aan zijn broer Moulay Hafid, werd El Rogui enkele maanden later gevangengenomen en naar Fez gebracht. Daar werd hij in een ijzeren kooi tentoongesteld op het Mechouar-plein, waarna zijn uitgedroogde lichaam aan de leeuwen werd geworpen.