6 februari 2013 - 11:51 - Marokkaanse boeken
"Wandelingetje aan het maken?" vraagt een van de agenten. Misschien vinden ze dat raar: terwijl het zo hagelt nog op pad. Ik wil niet praten. Als ik begin te praten ben ik niet meer te stuiten. Als vuurwerk waar ze van alles en nog wat in hebben gestopt en dat alle kanten op schiet. Ik ben dan een kruising tussen een voetzoeker en een astronaut. Alleen als ik praat.
’Ja’ Zeg ik, maar ik wil eigenlijk ’abrikoos’ zeggen om te kijken hoe ze zullen reageren. Ik doe het niet. Ik stel mijn goede naam niet in de weegschaal. Zo goed kennen ze me nou ook weer niet. Ik ben geen herrieschopper. Ik heet Omar. Ik ben veertien jaar oud. Aan herrieschoppers hebben ze een pesthekel. Niet dat het in onze wijk van de herrieschoppers wemelt. Er zijn er een paar. Ik ken ze niet persoonlijk, maar heb wel van ze gehoord. Ergens heb ik bewondering voor die herrieschoppers. Dat zeg ik tegen niemand. Als ik hun namen kende, zou ik ze in het opstel stoppen. Details zijn belangrijk. Ook van de herrieschoppers.
Twintiger doodt zus tijdens familieruzie in Tanger
Marokko blijft beste van Afrika in nieuwe FIFA-ranglijst
Mega investering voor luchthaven Fez
Einde nabij voor Starbucks Marokko?
Marrakech blijft populair, Britten halen Fransen in
Portugal vreest Marokko in cruciaal WK-duel
De Woedelijst
Azijn in de Bloemetjes gezet
Hoe Farah meedoet met de Ramadan zonder te vasten!
Casa Benali
Melk en Dadels, 100 geheime recepten van Marokkaanse moeders
Vrouwen van de islam in de schaduw van het sacraal
De voeten van Abdullah
El Weswes