Abdel Haouri, overlevende van de oceaan: "We waren al dood"

In zijn podcast "Las caras del mar", die elke twee weken ter gelegenheid van zijn 30ᵉ verjaardag wordt gepubliceerd, deelde de reddingsdienst Salvamento het verhaal van Abdel, een Marokkaanse man die door de dienst werd gered, samen met 30 andere passagiers aan boord van de geïmproviseerde boot, die hen op 15 december 2020 van Dakhla in Marokko naar de Canarische Eilanden vervoerde. Op die dag redde de maritieme reddingsdienst 133 mensen uit drie boten. De boot van Haouri was de derde redding van de dag. Hij en zijn mede-overlevenden hadden op dat moment al tweeënhalve dag op zee doorgebracht.

Lees ook: Marokkaanse zeemacht redt 136 mensen op zee

"Het was verschrikkelijk. Je probeert te slapen zodat je niets voelt. Je hebt geen idee wat er met je gaat gebeuren, waar je bent en waar je naartoe gaat," aldus Haouri aan EFE. Hij vertelde dat hij Marokko, waar hij met zijn familie woonde, had verlaten om in Spanje een betere toekomst op te bouwen. Zijn moeder had bezwaar gemaakt tegen de riskante reis. "’Ik kan je zo niet laten sterven,’ zei ze. Ik zei haar dat we al dood waren, dat ik mijn familie een nieuw leven wilde geven en mezelf wilde helpen", legt de jonge Marokkaan uit.

Haouri stapte aan boord van de geïmproviseerde boot met een dertigtal andere migranten, waaronder een vrouw en haar vier maanden oude baby. "Ze vertelde ons dat ze met haar kind in zee wilde springen, dat ze het niet meer aankon, dat ze liever zou sterven. We begonnen te zeggen: nee, nee, er komt hulp! Er kwam een bergingsvliegtuig langs. Dan, 30 of 40 minuten later, een boot. Ik weet de naam niet meer," zegt hij.

Lees ook: Idriss zwom naar Spanje en slaapt in een oude bioscoop

Het was de Guardamar Concepción Arenal, één van de vier Salvamento-patrouilleboten. Haouri herinnert zich de matrozen die hen de hand reikten om op de oranje boot te stappen. "Als je de mannen met hun vesten ziet, denk je: dit zijn supermensen, mensen die heel gevaarlijk werk doen om mensen te helpen die ze niet eens kennen," zegt hij, terwijl hij de officieren bedankt voor de redding. "Ik ben een realist, ik sta nog steeds op punt 1. Niet op punt 0, maar op punt 1 en ik ga door. Beetje bij beetje zal ik mijn dromen bereiken”.