Marokkaanse Nederlanders: "Ze willen ons toch niet, waarom zouden we dan stemmen?"

Volgens Floris Vermeulen van de Universiteit van Amsterdam zijn er helaas geen exacte cijfers, maar schattingen wijzen uit dat het opkomstpercentage onder deze groep 20 procent lager ligt dan gemiddeld. Vermeulen, die hier onderzoek naar doet, merkt op: “We gaan ervan uit dat voor landelijke verkiezingen ook significant minder wordt gestemd door deze groep.” Een grote zorg is dat veel Nederlanders met een migratieachtergrond zich niet vertegenwoordigd voelen en denken dat de politiek niets voor hen kan betekenen of hen zelfs discrimineert.

Lees ook: Nora Achahbar: "Marokkanen in Nederland, laat jullie horen"

Benali herkent dit gevoel en stelt dat het in de huidige verkiezingscampagnes vaak lijkt alsof mensen met een migratieachtergrond de oorzaak zijn van alle problemen in Nederland. "Het is vrijschieten op moslims, en het is niet een enkeling die het doet, maar het is mainstream geworden," aldus Benali. Hij vertelt dat zijn twee dochters zich afvragen waarom er op televisie zo over hen wordt gesproken, waardoor ze het gevoel hebben dat er altijd over hen, maar nooit met hen wordt gepraat.

Dit resulteert in een "afgestompt" gevoel bij veel Marokkaanse Nederlanders, zegt Benali. Als ze toch stemmen, is dat vaak op de partij Denk, omdat die partij het gevoel geeft hard terug te slaan, iets waar velen gevoelig voor zijn. Onderzoeker Vermeulen bevestigt dit en wijst op een rapport van het Sociaal Planbureau uit 2024. Hierin staat dat Nederlanders met een migratieachtergrond het gevoel hebben dat er niet naar hen wordt geluisterd en dat politici onderwerpen die zij belangrijk vinden, bagatelliseren. Een voorbeeld hiervan is Gaza, waarover al twee jaar grote zorgen bestaan, maar waar volgens hen te weinig aandacht aan werd besteed door de Nederlandse politiek, hoewel dit de laatste maanden iets verandert.

Lees ook: De harde realiteit van Marokkanen in Nederland

Een opvallende conclusie uit het onderzoek van Vermeulen is dat vluchtelingen die net in Nederland zijn gekomen zich aanvankelijk nog wel vertegenwoordigd voelen. Dit vertrouwen neemt echter af naarmate ze langer in Nederland wonen. Kinderen van deze vluchtelingen ontwikkelen uiteindelijk dezelfde cynische houding als veel Turkse en Marokkaanse Nederlanders. Volgens Vermeulen zijn er nog steeds kansen voor politieke partijen, aangezien ongeveer 2 procent van het Nederlandse electoraat een Marokkaanse migratieachtergrond heeft, wat neerkomt op zo’n drie zetels. Benali hoopt dat de campagne succesvol zal zijn, omdat er volgens hem echt iets op het spel staat.