Algerije verspilde 50 miljard dollar aan Sahara-kwestie

Boukrouh stelt dat Algerije de tol betaalt voor decennia van strategische inschattingsfouten. Hij bekritiseert een gebrek aan vooruitziendheid bij het omgaan met geopolitieke veranderingen, een overschatting van Algerije’s wereldwijde invloed, en een onderschatting van de vastberadenheid van zijn tegenstanders. Deze koers heeft Algerije, zo meent hij, in een zorgwekkend isolement gebracht, zowel ten opzichte van directe buurlanden als Arabische en Europese partners. Boukrouh noemt de huidige positie van Algerije de meest precaire sinds de onafhankelijkheid.

Lees ook: Libanese president Joseph Aoun looft Marokko in Algiers

De enorme financiële kosten van de onvoorwaardelijke steun aan de Sahara-kwestie vormen een cruciaal punt van zijn kritiek. De oud-politicus spreekt van een kolossale rekening, die hij op vijftig miljard dollar over een halve eeuw schat, voor een zaak die hij als verloren beschouwt. Dit standpunt verkondigde hij al decennia geleden. In 1998 schreef hij al: "In de Sahara, om slechts dit voorbeeld te nemen, heeft Marokko ons overtroffen: zij hebben de prooi verkregen, en wij de schaduw. En we voegen eraan toe dat de schaduw ons meer heeft gekost dan de prooi..."

Lees ook: President Tebboune erkent, Algerije verspilde miljarden aan Polisario

De bitterheid van Boukrouh’s analyse strekt zich uit tot een andere historische pijler van de Algerijnse diplomatie: de Palestijnse kwestie. Hij merkt met bezorgdheid op dat deze zaak, ondanks brede internationale steun, op onoverkomelijke blokkades stuit en het risico loopt verworvenheden van decennialange strijd te verliezen. Deze parallel versterkt zijn gevoel van een strategische impasse voor Algerije, dat zijn lot heeft verbonden aan zaken die nu lijken vast te lopen.

Lees ook: Marokko-Algerije: Koning Mohammed VI hernieuwt oproep

De analyse wordt nog somberder bij de bespreking van recente ontwikkelingen op de energiemarkt. Een gasakkoord tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten wordt gezien als een directe bedreiging voor de marktaandelen van Algerije. Dit illustreert een verlies aan invloed, zelfs in strategische sectoren. Met deze opeenstapeling van tegenslagen blijft de vraag van de voormalige minister open: welke manoeuvreerruimte rest Algerije nog om een scenario te vermijden dat het land, in zijn woorden, zowel "het geld, de waardigheid als het leven" zou kunnen kosten?