1 december 2025 - 12:00 - Economie
Het ambitieuze project van de Nigeria-Marokko Gaspijpleiding, door Marokko gepresenteerd als een belangrijke infrastructuur voor regionale integratie en de energievoorziening van Europa, staat onder zware economische druk. Een recent uitgebracht rapport van het adviesbureau North Africa Risk Consulting (NARCO) schetst een sombere financiële realiteit. De analyse van de experts betwist de economische levensvatbaarheid van dit megaproject dat de Atlantic volgt.
De studie, geschreven door Geoff Porter, bestempelt de pijpleiding als een “witte olifant” en trekt de economische haalbaarheid sterk in twijfel. De initiële kosten worden geschat op 25 miljard dollar, maar experts vrezen dat de eindfactuur kan oplopen tot 38 miljard dollar. Door de cijfers te vergelijken met die van de Medgaz-gaspijpleiding, berekende het bureau dat een terugverdientijd van maar liefst 288 jaar nodig zou zijn voor een rendement op de investering.
Lees ook: Algerije zegt definitief nee tegen heropening gaspijpleiding via Marokko
Bovendien lijkt de werkelijke exportcapaciteit richting Europa gecompromitteerd. Hoewel de jaarlijkse doorvoercapaciteit is vastgesteld op 30 miljard kubieke meter (BCM), zou uiteindelijk slechts 12 BCM beschikbaar zijn voor export. Dit komt door de afnemende gasproductie van Nigeria, de gasafname door de elf doorkruiste landen en de eigen gasbehoefte van Marokko.
Als de economische rentabiliteit dus twijfelachtig is, ligt het werkelijke belang van Rabat elders. Porter analyseert het initiatief vooral als een politieke hefboom om de soevereiniteit van het Koninkrijk over de Sahara te versterken. Een belangrijk onderdeel hiervan is de integratie van Dakhla als een regionale energiehub. Dit project kadert tevens in een diplomatieke confrontatie met Algerije, dat zijn eigen transsahara-gaspijpleiding verdedigt als alternatief.
Lees ook: Eerste fase gaspijpleiding Nador-Dakhla van start
De Algerijnse optie wordt technisch realistischer geacht, omdat deze korter en uitsluitend over land verloopt. Toch zet Marokko in op een effectieve communicatiestrategie. Door de gaspijpleiding voor te stellen als een middel voor regionale stabiliteit en een rem op illegale immigratie, hoopt Rabat Europese financiering aan te trekken. Algerije daarentegen rekent op eigen middelen voor hun project en presenteert het niet als een oplossing voor regionale ontwikkeling.
