21 februari 2019 - 14:02 - Sport
Voor Amine Harit is zijn echte team zijn familie: zijn vader, zijn moeder, zijn zus en zijn broer. De Marokkaanse international droomt er nu van om zijn eigen gezin te stichten.
Amine Harit begon met voetballen om zijn plek te vinden in zijn wijk in Pontoise, die hij "gevaarlijk" noemt in een interview met The players tribune.
"We woonden met mijn vader, mijn moeder, mijn broer en mijn zus samen in een kleine huis. Ze waren mijn team, mijn alles. In Pontoise is het belangrijk dat je een team hebt. Want in het begin van de jaren 2000 was het niet de meest veilige stad", vertelt de 21-jarige middenvelder.
Zijn keuze voor het Marokkaans elftal noemt hij een heel natuurlijke keuze. "Ik hoorden mensen zeggen dat ik Marokko had gekozen omdat het gemakkelijker was. Ik hou van Frankrijk, maar Marokko, de Marokkanen, het zijn ook mijn mensen. Ik voel een echte band met het land, een band die ik niet kan uitleggen. Frankrijk heeft met enorm veel gegeven, maar mijn familie is alles voor me. En ze zijn Marokkaans. Mijn grootouders, mijn tantes, ooms, neven, velen leven nog in Marokko. Dus toen ik moest kiezen voor wie ik zou spelen, voelde ik dat ik het hen schuldig was."
Amine Harit, die in de afgelopen weken in opspraak kwam vanwege zijn nachtelijke uitstapjes en gedrag bij Schalke 04, heeft nu een nieuwe droom: een eigen gezin stichten en kinderen hebben.
Latifa Raâfat ondervraagd door rechter
Spanje vreest finale WK 2030 te verliezen aan Marokko
Focus op nieuwe snelwegen in Marokko
Marhaba 2024: recordaantal reizigers verwacht
Tanger versterkt veiligheid
Marokkaanse kamerleden willen TikTok verbieden
Spanje vreest finale WK 2030 te verliezen aan Marokko
WK 2026: waar en wanneer de wedstrijd Marokko-Zambia bekijken?
Bilal Ould-Chikh geopereerd aan tumor
Youssef En-Nesyri verwacht strenge straf
Sofyan Amrabat vernederd door Arsenal-speler (video)
Voormalige coach haalt hard uit naar Achraf Hakimi
Marokkaanse trots: zes spelers schitteren in Europese en continentale finales
Wydad Casablanca’s knipoog aan Algerije