Veel solidariteit om uitzetting Marokkaan te voorkomen in Sebta

Het verhaal van Nossair begint in 2011, toen hij als minderjarige te voet en illegaal de Spaanse enclave in het noorden van Marokko binnenkwam. Later, tijdens een controle op de jaarlijkse kermis in Sebta, werd hij door de politie gearresteerd en meegenomen naar het jongerencentrum La Esperanza (hoop). Hij verbleef er drie jaar, tot zijn 18e.

Begin dit jaar werd hem gevraagd het ​​centrum te verlaten, omdat enkel niet-begeleide minderjarigen er mogen verblijven. Na een paar dagen zwerven maakte Nossair kennis met Mar Ruedas en Juan Ramón Oliva. Het koppel heeft zelf twee kinderen, maar nam de jonge Marokkaan toch in huis. Nossair maakt nu deel uit van het gezin. Zijn nieuwe familie is tot alles bereid om te vermijden dat hij wordt uitgezet.

"We willen gewoon dat Nossair bij ons blijft, zij (de autoriteiten) beschuldigen ons van alle zonden, maar hij woont al zes maanden bij ons, we houden van hem en hij heeft een leven net als onze twee andere kinderen."

Een uitzetting van Nossair vermijden is de grote strijd van het gezin. Dankzij hun vasthoudendheid slaagden ze er in een echte solidariteitsbeweging op gang te krijgen dat ver buiten de grenzen van Sebta reikt. Zo verzamelde het gezin onder meer ruim 90.000 handtekeningen op Change.org voor Nossair.

De toekomst van de jonge Marokkaan ligt in Spanje, daar twijfelen Juan en Mar geen minuut aan. Mag hij in Spanje blijven dan gaat hij vanaf september studeren. Hij leidt er een kalm en gelukkig leven, wat in Marokko niet het geval was. Aan Lavanguardia vertelde het koppel dat Nossair een moeilijk leven had gekend. Honger, mishandelingen, misbruiken en armoede waren zijn dagelijks kost.

Voor de Spaanse autoriteiten is de oplossing "heel eenvoudig". Nossair moet voor 9 augustus een werkcontract hebben. Als dat niet het geval is zal hij het Spaans grondgebied moeten verlaten. Zullen de solidariteit en stabiliteit van de jongen hen van gedachten doen veranderen? Niets is minder zeker.